همچنین ما می دانیم كه خلق و خو و رفتارهای اجتماعی افراد هر كشور با كشور های دیگر و یا هر شخص با شخص دیگر متفاوت است. و البته باید متذكر شویم كه خنده همیشه با ماست، گرچه با گذشت زمان تغییرات زیادی یافته است. انسانها شاید تنها جانور ناطق در جهان باشند كه با صدای بلند می خندند و یا تبسم می كنند. البته به نظر می رسد بعضی از حیوانات مثل سگ ها و اسب ها همیشه در حال تبسم كردن باشند. اما از آنجا كه ما نمی توانیم این موضوع را صریحاً بیان كنیم احتمالاً در توانایی خندیدنمان بی مانند یكتا هستیم.
عده ای می گویند كه این توانایی خندیدن است كه انسان ها را از دیگر جانوران متمایز می كند: مانند توانایی فكر كردن و خواب دیدن و. آیا خندیدن پدیده ای است كه ذاتاً از هنگام تولد با شخص عجین شده است و یا انسان بعد ها آن را می آموزد؟ مثلاً اگر دست وپا یا شكم كودكی را قلقلك دهید بی شك می خندد. یا اگر برای او شكلك درآورید لبخندی بر لبانش نقش می بندد. پزشكان معتقدند كه همه كودكان با توانایی خندیدن و لبخند زدن متولد می شوند همان طوری كه با توانایی گریه كردن پا به این دنیا می گذارند. حتی كودكانی كه از نعمت بینایی محرومند باز می توانند خندیدن را یاد بگیرند در حالی كه به طور قطع می دانیم آنان خندیدن را از مادرانشان نمی آموزند
Subjunctive (I suggest you do)