مارتین لوتر کینگ، درکتاب خاطراتش می نویسد:
روزی دربدترین حالت روحی بودم. فشارهاوسختی هاجانم رابه تنگ آورده بود. سردرگم ودرمانده بودم. مستأصل ونگران، باحالتی غریب وروحی بی جان
وبی توان به زندگی خود ادامه می دادم.
همسرم مرا دیدبه من نگاه کردو از من دورشد. چنددقیقه بعدبالباس سرتاپاسیاه روی سکوی خانه نشست. دعاخواندوسوگواری کرد. باتعجب پرسیدم:چراسیاه پوشیده ای؟ چراسو گواری می کنی؟
همسرم گفت مگر نمی دانی او مرده است؟
پرسیدم چه کسی؟
همسرم گفت خدا. خدا مرده است!
باتعجب پرسیدم مگر خدا هم می میرد؟ این چه حرفی است که
می زنی؟
همسرم گفت:رفتارامروزت به من گفت که خدا مرده ومن چقدرغصه دارم حیف از آرزوهایم. اگرخدانمرده پس توچرااینقدرغمگین و ناراحتی؟
اودر ادامه می نویسد:
درآن لحظه بود که به زانو درامدم گریستم. راست می گفت گویا خدای درون دلم مرده بود. بلند شدم وبرای ناامیدی ام ازخداطلب بخشش کردم.
خدا هرگز نمی میرد!
احمد شاملو: اگر خواستی چیزی را پنهان کنی لای یک کتاب بگذار، این ملت کتاب نمی‌خوانند .
رفیق روزهای قشنگم!
مهر هم به آخرش رسید.
سردت شد خبرم کن تا برایت بسوزانم غم دنیا را.
بهانه های دنیا تو را از یادم نخواهد برد
در قلبم جاری هستی.
Subjunctive (I suggest you do)