سی دلیلِ ناکامی دیپلماسی کشور

محمود سریع‌القلم

۱. شناخت محدود (زیر ده درصد) از پیچیدگی‌های اقتصادِ بین‌الملل؛

۲. شناخت محدود از وابستگی‌های متقابل اقتصادِ اروپا و آمریکا؛

۳. شناخت محدود از جایگاه آمریکا در اقتصادِ بین‌الملل؛

۴. شناخت محدود از اولویت اقتصادِ بین‌الملل نسبت به حقوقِ بین‌الملل؛

۵. شناخت محدود از حاشیه‌ای بودن سازمان ملل در روابط بین‌الملل؛

۶. شناخت محدود از محصور بودن قدرتِ ی چین در منطقۀ شرق آسیا؛

۷. شناخت محدود از محصور بودن قدرتِ ی روسیه در شرقِ اروپا و آسیای مرکزی؛

۸. شناخت محدود از جایگاهِ شرکت‌های بزرگ در تِ خارجی آمریکا؛

۹. شناخت محدود از تعیین‌کننده بودن نفوذ یهودیان در تِ خاورمیانه‌ای آمریکا؛

۱۰. شناخت محدود از اولویت لابی‌ها نسبت به قوه مقننه و مجریه در تِ خارجی آمریکا؛

۱۱. شناخت محدود از روانشناسی قدرت و حفظِ قدرت در کشورهای عربی خلیج فارس؛

۱۲. شناخت محدود از ماهیتِ اقتصادی تِ خارجی آمریکا در خاور میانه؛

۱۳. شناخت محدود از نقشِ سهم بازار در اقتصاد بین‌الملل؛

۱۴. شناخت محدود از تعیین‌کننده بودن تولیدِ ثروت برای تامین امنیت ملی؛

۱۵. شناخت محدود از سهم جزئی کشور در تبادلات کالا و خدماتِ بین المللی؛

۱۶. شناخت محدود از اهمیتِ وابسته نمودن همسایگان به اقتصادِ کشور برای تامین امنیت ملی؛

۱۷. شناخت محدود از کاهشِ تدریجی قدرتِ ی اروپا در روابطِ بین‌الملل؛

۱۸. شناخت محدود از اهمیتِ دلار در نظامِ مالی و بانکی بین المللی؛

۱۹. شناخت محدود از کارآمدی اقتصادی به عنوان مهمترین هدف تِ خارجی؛

۲۰. شناخت محدود از اولویت شفافیت بر پروپاگاندا؛

۲۱. شناخت محدود از پرداختن به موضوع محیط زیست در استراتژی تِ خارجی؛

۲۲. شناخت محدود از پیامدهای منفی تِ خارجی با افق‌های کوتاه مدت؛

۲۳. شناخت محدود از اثراتِ منفی رضایت‌های آنی روانی در تقابل با کشورهای دیگر؛

۲۴. شناخت محدود از عواقب نداشتنِ تمرکز در تِ خارجی؛

۲۵. شناخت محدود از تمایز میان پروپاگاندا و دیپلماسی عمومی؛

۲۶. شناخت محدود از اهمیتِ ثبات رفتاری در تِ خارجی کارآمد؛

۲۷. شناخت محدود از اهمیتِ اعتبار جهانی شرکت‌ها در تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری؛

۲۸. شناخت محدود از توهماتِ توانِ کشور در ایجادِ اختلاف میان اعضای تیم تِ خارجی آمریکا؛

۲۹. شناخت محدود از توانمندی‌های شبکه‌های مجازی در بروز دادن تناقضات گفتاری و رفتاری؛

۳۰. شناخت محدود از اشتباه گرفتنِ مدیریتِ تِ خارجی با پروپاگاندا.